De geschiedenis van emaille

De geschiedenis van emaille
Emailleren is een al zeer lang bestaande toepassing om objecten duurzamer te maken. Tegenwoordig valt emaille onder de noemer retro want wie kookt er bijvoorbeeld nog in emaillepannen? Maar aan de andere kant zien we op voorwerpen die altijd buiten hangen - zoals een straatnaambord, deurbord of een huisnummerbord - nog altijd zo'n beschermlaag. Mensen die van retro en duurzaamheid houden, kiezen nog immer voor dat laatste: een geëmailleerd huisnummerbord of deurbord. Ontdek ons aanbod hierin op https://emaille-bordjes.nl.
Wat is overigens de historie van deze prachtige uitvinding? 

Al in het oude Egypte pasten ambachtslieden bij aardewerk of stenen, bronzen en gouden voorwerpen deze kunde toe. Ze kenden de voordelen van een gladder en dus schoner oppervlak en bovendien was een geëmailleerd voorwerp harder, duurzamer, onbrandbaar en zeer bestand tegen verkleuring. Ook de Kelten gebruikten de emailletechniek bij het maken van sieraden. Na een periode met uitsluitend rood emaille gingen zij over op blauw en geel. We hebben het dan over de eerste eeuw voor Christus. De Romeinen pasten emaille toe op glazen voorwerpen. In de eeuwen erna is de kunst van het emailleren wereldwijd toegepast. De praktische voordelen ervan waren alom bekend. Zo kan metaal niet roesten onder een emaillelaag en aardewerk wordt harder en dichter en dus minder vochtdoorlatend en krasbestendiger. En dan is er natuurlijk nog het voordeel van het sterk verhoogde decoratieve aspect. 

Hoogtepunten en algemeen gebruik
Het summum van de toepassing van de emailletechniek vormen de reliekschrijnen uit de Romaanse kunst. Verder maakten de Franse stad Limoges en het Belgische Luik in de middeleeuwen furore om hun vergevorderd ontwikkelde emailletoepassingen. Heel veel later verloor het decoratieve doel terrein en werd emailleren meer een middel om de duurzaamheid van velerlei voorwerpen te bevorderen: pannen, theepotten, voorraadbussen, broodtrommels, auto-emblemen, wasmachines, vaatwassers, koelkasten en fornuizen kregen af-fabriek een emaillebehandeling. De laatste vier kregen eigenlijk altijd een dunne witte laag mee, maar keukengerei was er in alle keukenkleuren; met name reseda groen en grijsgewolkt. Menigeen op hoge leeftijd zal anno nu deze voorwerpen nog in zijn of haar keuken gebruiken, want eigenlijk hadden ze het eeuwige leven qua duurzaamheid.
Tegenwoordig zijn echter nog altijd het straatnaambord, de buitenreclameborden en wegwijzers geëmailleerd vanwege de hoge krasbestendigheid en de lange roestbestendigheid die dit oplevert. 

Huisnummerbord en deurbord
Wie een geëmailleerd bordje met z’n huisnummer of naam bij de entree van zijn huis monteert, mag ervan uit gaan dat het zo’n vijftig jaar goed blijft. Zolang zullen de meeste mensen niet in hetzelfde huis wonen, maar het bord ziet er goed uit en het kan dus echt lang mee. Er is tegenwoordig al zoveel van kunststof. Een beetje retro kan echt geen kwaad in onze wegwerpmaatschappij. 

Hoe werkt emailleren?
De glazuurlaag die we email of emaille noemen bestaat uit een mengsel van kwarts, borax, veldspaat en kaolien. Smelt je deze materialen in een oven dan kan de aldus ontstane gemengde substantie op een voorwerp worden aangebracht via branden. Toch mooi dat de mens dit al ruim tweeduizend jaar toepast, nietwaar?